بعد از طرح و عنوان شدن موضوع انفعال موزه در جریان فعالیت های فرهنگی و اشاره ای کوتاه به خبر مشکلات به وقوع پیوسته در خصوص موزه ی هنرهای معاصر اهواز _ که بر اساس استانداردهای حداقل تا پیش از هفت سال پیش، دومین! موزه ی مهم کشور شناخته می شد؛ _ و ناگهان متوجه شدیم چه بلایی بر این مکان مبارک رفته است.
امروز به همراه آقایان دکتر لفته منصوری، دکتر بهرام (ماشاالله) براتی، جناب امید حلالی و جناب نعیم حمیدی سراغ حجت الاسلام کلاه کج مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان رفتیم تا بصورت دقیق تر و جزیی تر از مشکلات پیش آمده و چرایی توقف فعالیت موزه در سال های اخیر، اطلاعات کامل و واقعی تری دریافت کنیم.
به جمع ما جناب انوشیروان بهرامی و جناب ناصر چنانی نیز پیوستند و این جلسه که از ساعت ۲ بعدازظهر شروع شد تا ساعت ۶ بعدازظهر به درازا کشید.
اول اینکه متوجه شدیم قراردادی که در دوره ی همایون قنواتی مدیرکل وقت ارشاد با شخصی به نام علی منوچهری منعقد شده، قراردادی است سطحی و بسیار پیش پا افتاده و برخلاف تمامی قراردادهای تیپ واگذاری یا اجاره یا رهن و هر نوع دیگری است که باید تمام مفروضات امروز و آینده ی یک مناسب دوسویه را در خود داشته باشد.
دوم، مشخص شد که در خلال هفت سال از شروع این قرارداد که در پایان روز ۳۱ مرداد ۱۴۰۱ خاتمه ی قرارداد مقرر شده، کمترین عملکرد و فعالیت هنری نه تنها اجرا نشده؛ که تاسیسات موزه شامل سیستم های سرمایشی گرمایشی و غیره و غیره از بین رفته و خسارت هنگفت و چه بسا غیرقابل جبرانی در این رخداد به وقوع پیوسته است. هنوز ابعاد دقیق این فاجعه مشخص نیست!
نگرانی عمده ی همه ی کسانی که امروز در این جلسه حضور داشتند، صرفنظر از خسارت هنگفتی که به سازه و ملحقات ساختمان وارد شده؛ آسیب و خسران غیرقابل جبران و احتمالی به گنجینه ای است که بخشی از آثار غیرقابل تکرار تعداد بسیاری از هنرمندان این مرز و بوم را شامل می شود.
هنوز هیچگونه بررسی کارشناسی، و گزارش دقیق مبتنی بر میزان موجودی آثار هنری، و آسیب دیدن آثار، و نیز تخریب و فقدان تاسیسات مرتبط با موزه وجود ندارد. و با وجود اینکه قرارداد در تاریخ یاد شده به اتمام رسیده است؛ خبرهایی در گوشه و کنار منتشر شده که فردی منتسب به علی منوچهری ( طرف قرارداد) زیر بار پذیرش اتمام قرارداد نمی رود!
همین جا مایلم عنوان کنم؛ موزه ی هنرهای معاصر اهواز و هر تاسیسات و ساختمان و ابنیه ی دیگری که جزو متعلقات فرهنگی یک شهر و کشور محسوب می شوند، ارث پدری و تیول شخصی یا ملک طلق هیچ فرد اداری رسمی و حقیقی و یا حقوقی دیگری نیست که بشود و یا بتوانند آن را به ثمن بخس چوب حراج بزنند و یا در معاملات و معادلات سیاسی اقتصادی مشکوک به کسی واگذار کنند. چنین اماکنی متعلق به تک تک افراد یک جامعه، یک شهر و تمام افراد یک کشور محسوب می شوند.
این متن به مثابه درخواستی است که طی آن از استاندار خوزستان بعنوان عالی ترین مقام اجرایی دولت در استان و از مقامات قضایی و دادگستری استان خوزستان و در نهایت از جناب محسنی اژه ای ، خواهان ورود هر چه سریع تر به این موضوع تا رسیدن به نتیجه ی شفاف و احقاق حقوق پایمال شده و استرداد اموال و بخصوص برآورد خسارات احتمالی و تعیین تکلیف آثار هنری که جزو ذخایر ملی کشور محسوب می شوند، هستیم.
شایسته و سزاوار است در این خصوص، هرگونه تعلل و درنگی روا نشود که شتاب در بررسی این مساله، خدمت به مردم و فرهنگ و ملیت و نظام مقدس جمهوری اسلامی است.
شهرام کلاوند
- نویسنده : شهرام کلاوند
