از این رو، آخرین فرستاده‌ی خدا به دلیل «جامع الاطراف» بودن، بر سایر مرسلین الهی، «سیادت» داشت؛ به نحوی که او را با افتخارِ تمام، «سیّدالمرسلین» می‌دانیم و می‌خوانیم.
او که پس از اوّل معلّم عالَم، «بزرگ‌آموزگار آگاهی و آزادی» بوده و هست، با هدفِ غاییِ دَوامِ آگاهی‌بخشی و قَوامِ آزادی خواهی در امّت واحده‌اَش، «ثقلین»، یعنی«قرآن» و «عترت» را به عنوان دو «میراث ماندگار» از خویش به یادگار گذاشت.
و «حَسَن»، که شاخه‌ی تناوری از شجره‌ی پُربرگ و بار عترت است، دومین «ستاره‌ی سپهر سرمدی»، سِبط اکبرِ حضرت ختمی مرتبت، و قطبی از «اَقطاب شریعت نبوی» و نوری از «اَنوار طریقت علوی» می‌باشد.
عزیزان معزّا؛
غمگنانه فرارسیدن «بیست و هشتم صفر»، سالروز رحلت شهادت گونه‌ی حبیب الرَّحمن و نبی‌الرَّحمه، «حضرت محمّد مصطفی»(صلی الله علیه و آله و سلّم) و یادروز شهادت مظلومانه‌ی کِبار کریمان، «حضرت امام حسن مجتبی»(علیه السلام) را به شما و تمامی شیفتگان واقعی نبوّت و حقیقی شیعیان امامت تسلیت و تعزیت می‌گویم.
با این امید که در سایه‌سار الطاف الهی و با تَبصُّر در سیره‌ی نظری و تعمُّق در سیره‌ی عملی آن سِراجان منیر و آن هادیان مُجیر، توفیق طِیّ طریق تعالی را یافته، سعادت تقرّب به خداوند علیِّ اعلاء را نیز بیابیم.
(سعید رضوانی)
